Thee en trein...
Door: Mia
Blijf op de hoogte en volg Mia en Chris
11 December 2015 | Sri Lanka, Nuwara Eliya
Deze morgen zijn we vertrokken uit Kandy naar onze nieuwe bestemming in Bandaruwela (vlakbij Nuwara Eliya).
Het was een mooie maar vermoeiende rit. Met de rijstijl van de Singalezen en de haarspeldbochten was het af en toe de ogen dicht knijpen.
Gelukkig is Lal een uitstekende chauffeur
In het gebergte heb je vooral de theeplantages. Er zijn er veel, maar er zijn er maar drie open staan voor het publiek.
Alle plantages zijn in privé handen en alle eigenaars zijn moslims.
De rondleiding werd gegeven door Tamil vrouwen. In de eerste fabriek die we bezochten was het een zeer strenge dame.
Hier waren de mensen nog niet aan het werk maar werden alle werkplaatsen en machines gezegend met wierrook (hindoe gebruik).
We hebben een kop thee gedronken en zijn weer op weg gegaan.
We zijn ook gestopt bij een tweede fabriek en daar werden we rondgeleid door een vriendelijke dame, die ons haarfijn het hele productiegebeuren uitlegde. Hier kinden we ook alle machines aan het werk zien, hoewel het merendeel van het werk, nog steeds handenarbeid is.
Hardwerkende vrouwen, zijn het hier (er werken alleen maar vrouwen in de theepluk en -fabrieken want die hebben fijnere vingers).
Theepluksters plukken tussen de 20 en de 30 kilo theebladeren per dag!
De arbeiders wonen op het terrein en werken voor een hongerloon. Zolang ze produktief zijn, betalen ze geen huur.
Brengen ze niet meer genoeg op, dan moeten ze het domein verlaten, tenzij hun kinderen ondertussen voor de plantage werken.
Echte lijfeigenen dus, en er is voor deze arme mensen eigenlijk geen enkele mogelijkheid om er uit te geraken. Het gaat gewoon door van moeder op dochter.
De mannen moeten het zware werk doen, zoals oude planten uithalen, sjouwen met balen en dergelijke.
In de tweede fabriek konden we geen thee blijven drinken want we moesten de trein halen!
In Nuwara Elya of Little England, een stad met merendeel nog Engelse invloed, hebben we een vlugge lunch gehad en dan zijn we naar het
station gegaan.
We maakten een treinreis door de bergen: tweede klas tussen de locals.
Een speciale ervaring want de locals die al lang onderweg zijn, hebben eten en drinken bij: van koekjes en fruit tot volledige curryschotels.
Ook wordt er thee en voedsel verkocht door 'leurders' op de trein.
Door de drukte hadden we geen zitplaats en moesten we twee en een half uur rechtstaan.
Daardoor hebben we ook geen foto's van het betoverende landschap kunnen nemen, maar alles zit natuurlijk in ons geheugen gegrift.
Van de trein reden we richting ons hotel in Haputale waar we één nachtje zullen verblijven.
Het was een mooie maar vermoeiende rit. Met de rijstijl van de Singalezen en de haarspeldbochten was het af en toe de ogen dicht knijpen.
Gelukkig is Lal een uitstekende chauffeur
In het gebergte heb je vooral de theeplantages. Er zijn er veel, maar er zijn er maar drie open staan voor het publiek.
Alle plantages zijn in privé handen en alle eigenaars zijn moslims.
De rondleiding werd gegeven door Tamil vrouwen. In de eerste fabriek die we bezochten was het een zeer strenge dame.
Hier waren de mensen nog niet aan het werk maar werden alle werkplaatsen en machines gezegend met wierrook (hindoe gebruik).
We hebben een kop thee gedronken en zijn weer op weg gegaan.
We zijn ook gestopt bij een tweede fabriek en daar werden we rondgeleid door een vriendelijke dame, die ons haarfijn het hele productiegebeuren uitlegde. Hier kinden we ook alle machines aan het werk zien, hoewel het merendeel van het werk, nog steeds handenarbeid is.
Hardwerkende vrouwen, zijn het hier (er werken alleen maar vrouwen in de theepluk en -fabrieken want die hebben fijnere vingers).
Theepluksters plukken tussen de 20 en de 30 kilo theebladeren per dag!
De arbeiders wonen op het terrein en werken voor een hongerloon. Zolang ze produktief zijn, betalen ze geen huur.
Brengen ze niet meer genoeg op, dan moeten ze het domein verlaten, tenzij hun kinderen ondertussen voor de plantage werken.
Echte lijfeigenen dus, en er is voor deze arme mensen eigenlijk geen enkele mogelijkheid om er uit te geraken. Het gaat gewoon door van moeder op dochter.
De mannen moeten het zware werk doen, zoals oude planten uithalen, sjouwen met balen en dergelijke.
In de tweede fabriek konden we geen thee blijven drinken want we moesten de trein halen!
In Nuwara Elya of Little England, een stad met merendeel nog Engelse invloed, hebben we een vlugge lunch gehad en dan zijn we naar het
station gegaan.
We maakten een treinreis door de bergen: tweede klas tussen de locals.
Een speciale ervaring want de locals die al lang onderweg zijn, hebben eten en drinken bij: van koekjes en fruit tot volledige curryschotels.
Ook wordt er thee en voedsel verkocht door 'leurders' op de trein.
Door de drukte hadden we geen zitplaats en moesten we twee en een half uur rechtstaan.
Daardoor hebben we ook geen foto's van het betoverende landschap kunnen nemen, maar alles zit natuurlijk in ons geheugen gegrift.
Van de trein reden we richting ons hotel in Haputale waar we één nachtje zullen verblijven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
